جهانیها -> مکانهای تفریحی ایران
روستای گردشگری پامنار
سد دز در میان کوههای زاگرس در شمال خوزستان، یکی از جاذبههای گردشگری است که از شهر اندیمشک قابل دسترسی است.
شهر آجرها، دزفول در شمال استان خوزستان؛ آثار تاریخی بسیاری اعم از خانه، حمام، آسیاب و پل قدیمی ساسانی دارد. پس از دیدن آثار موجود و در مجموع فضای شهر، نوبت به مناطق طبیعی و تاریخی اطراف میرسد که بهویژه در نوروز رنگ و بویی دیگر مییابند. روستای پامنار در فاصلهی 50 کیلومتری شمال شرق شهر دزفول یکی از مناطق نمونه گردشگری محسوب میشود که نوروز را به گردشگران ارمغان میدهد.
پامنار روستایی است با جاذبههای تاریخی و طبیعی گوناگون که به عنوان مهمترین آنها میتوان به دریاچه پشت سد دز اشاره کرد جایی که پهنه آسمان و زمین یک رنگ شده و در زمستان میزبان پرندگان مهاجر میشود و قایقرانی بر روی دریاچه لذتی زایدوالوصف به دنبال دارد. ابوطالب راهنمای محلی در مورد فعالیتهای ممکن میگوید: «از امکان قایقرانی بر روی دریاچه وسیعی که پشت سد دز شکل گرفته، میتوان بهره برد.» وی البته متذکر شد که تا فاصله معینی از تاج سد میتوان پیش رفت در غیر این صورت با سیستم دفاعی سد برخورد میشود.
این راهنمای محلی به امکان ماهیگیری به عنوان یکی دیگر از فعالیتهای ممکن اشاره کرد: «بهویژه آن که ماهیهای دریاچه در حقیقت ماهیهای رودخانهای هستند که با سیستم دریایی یعنی با مواد معدنی فراوان و در آب عمیق زندگی میکنند در نتیجه از نظر فیزیکی با ماهیهای مشابه خود در بالادست یا پاییندست رودخانه تفاوت دارند.»
علاوه بر ساحل روستای پامنار، چادر زدن در سواحل مقابل که تنها با قایق قابل دسترساند، خود از ویژگیهای خاص منطقه محسوب میشود که میتواند فضای مناسبی به دور از شلوغیهای نوروز را برای گردشگر فراهم کند.
دریاچه سد دز جاذبه اصلی روستای پامنار به حساب میآید اما جدای از آن آثار تاریخی منطقه را نیز باید در نظر آورد. قلعه شاداب یکی از این آثار است که ابوطالب درباره آن میگوید: «مربوط به دوره ساسانیان است، زمانی که خورشیدآفرین و فدکناز در آن زندگی میکردند. در زمان پهلوی اول یا دهههای 20 و 30 به عنوان دژ دفاعی در مقابل غارتگران مورد استفاده قرار میگرفت. تا 25 سال پیش مسکونی بوده اما بعد از آن که ماشین آمد و جاده کشیده شد، قلعه نشینی نیز از بین رفت. در حال حاضر نیز پاییز با شروع بارندگی محل نگهداری گوسفندان میشود که تا آخر اردیبهشت آنجا میمانند.»
این راهنمای محلی در مورد قلعه تاریخی شاداب ادامه میدهد: «قلعه با حدود 12هزار مترمربع وسعت دو راه ورودی دارد، یکی از آنها راه صعبالعبوری است که مورد استفاده افراد بومی روستاهای پامنار و پاقلعه است و مردم عادی فقط از راه دیگر میتوانند رفت و آمد کنند و همین رمز پیروزی ساکنان بوده زیرا با وجود یک سنگربان میتوانستند مقابل یک لشکر مقاوت کنند.»
پایین قلعه کُنارستان است، مکانی که درختان فراوان سدر یا کُنار، منطقهای مناسب برای گردشگری ایجاد کردهاند. کمی پایینتر اشکفت یا غار زرده قرار دارد که تابستانها خیلی خنک است و با درختان بادام اطراف، یکی از جاهای زیبا محسوب میشود.
یکی دیگر از نقاط دیدنی منطقه قبرستان قدیمی قلعه شاداب است با سنگهای ایستاده و نقوش متفاوت که هر کدام گویای مشخصاتی از متوفا هستند و ابوطالب در توضیح نقوش میگوید: «سوار بر اسب و با شمشیر نشانه مردی سلحشور در میدان رزم است. دیگری نشان میدهد که متوفا خانمی با مهارت اسبسواری و شکار بوده و میتوانسته از درخت نخل بالا رفته و خرما بچیند. دیگری رقصنده خوبی بوده و در ساخت کوزه و رنگآمیزی آن ماهر بوده است.»
«خوشههای گندم گویای آن است که متوفا کشاورز خوبی بوده و زمین زراعی زیادی داشته و به مردم هم گندم میداده است. دیگری آهنگر توانایی است و یکی دیگر میزبان جنگجویان و رهگذاران بوده زیرا بر سر سنگ قبرش قلیان جوزی یعنی قلیانی که برخلاف قلیانهای معمولی که مخزن آب آن از شیشه و استیل و نقره است، مخزن آب به شکل کوزهای و از جنس چوب گردو است، حک شده است.» این راهنمای محلی در ادامه یادآور شد: «در رابطه با چوب گردو نکته جالب آن است که اگر چرب شود، قسمت ترک خورده، ترمیم شده و به حالت اولیه بازمیگردد به همین دلیل برای قلیانهای سفری مورد استفاده قرار میگرفته است.»علاوه بر آثار تاریخی و طبیعی، پامنار از مناطق اصلی کپوبافی یعنی یکی از صنایع دستی اصلی منطقه به حساب میآید که زنان روستایی به این کار مشغولاند و نوآوری و طرحهای جدید از مشخصات این صنایع دستی بوده و تلاش زنان و دختران در این رابطه قابل توجه است.ابوطالب معتقد است: «سفر به پامنار و لذت بردن از طبیعت آن به راحتی میسر است زیرا امکان اقامت در خانه روستایی و همچنین چادر زدن هست و روستاییان پذیرای گردشگرانی هستند که به فرهنگ بومی احترام گذاشته و به طبیعت آسیب نمیرسانند.»لازم به ذکر است که در حال حاضر روستای پامنار در برنامه تورهای مسافرتی به استان خوزستان جای ندارد اما دسترسی به آن به واسطه فاصله کمی که از شهر دزفول دارد، به راحتی ممکن بوده و از آنجا که دارای تنوع طبیعی و تاریخی است میتوان برنامهای بین یک تا چند روز برای آن در نظر گرفته و آرامش و فعالیت را توأمان در تعطیلات گنجاند.
همچنین ببینید:
منبع:بیتوته
روستای گردشگری پامنار
مکانهای گردشگری ایران,مکانهای گردشگری خوزستان,جاذبههای گردشگری خوزستان,روستای زیبای پامنار,روستای گردشگری پامنار,گردشگری,تور و گردشگری,مکان های گردشگری ایران,مکانهای گردشگری در ایران,مکان های گردشگری خوزستان,مناطق گردشگری خوزستان,مکانهای گردشگری استان خوزستان,جاذبه های گردشگری خوزستان,روستای ایرانق,روستای ایرانشاه,روستای ایرانچه,روستای ایرانشاهی,روستای ایرانخواه,روستای ایران اباد,روستای ایرانی,روستای خوزستان,روستاهای گردشگری خوزستان,گردشگری ایران,گردشگری تهران,گردشگری چیست,گردشگری یزد,گردشگری مشهد,گردشگری سلامت,گردشگری اصفهان,گردشگری قشم,گردشگری استانبول,مرجع تور و گردشگری,بانگ تور و گردشگری,اطلاعات تور و گردشگریجهانیها -> مکانهای تفریحی ایران
مکانهای تفریحی استان کردستان
استان کردستان طبیعتی زیبا دارد و جنگل بخشی از زیباییهای این استان است. جنگلهای استان کردستان در اطراف شهرهای بانه و مریوان واقع شده است و بعد از جنگلهای شمال کشور به عنوان دومین جنگل اهمیت فراوان دارد. در حال حاضر جنگلهای این استان به صورت درختچه و بوتههای پراکنده درآمده است.
معروفترین درختان جنگلی این جنگلها بلوط، مازو یا دار مازو، گلابی، زبان گنجشک (ون)، گردو، سیب وحشی، پسته وحشی (بنه)، زالزالک، آلبالو جنگلی، بادام تلخ، ازگیل، داغداغان، نارون، افرا و درختهایی مانند گز و بید وحشی در کنار رودخانه است.در مجموع نواحی جنگلی استان را میتوان چنین تقسیمکرد:
جنگلهای منطقه مریوان، که وسعت آن 185000 هکتار است.
جنگلهای منطقه بانه، که مساحت آن حدود 50000 هکتار تخمین زده میشود.
جنگلهای منطقه سقز که مساحت آن حدود 7000 هکتار است.
جنگلهای منطقه سنندج که مساحت آن در حدود 78000 هکتار است و بیشتر در غرب کامیاران و جنوب سنندج واقع شدهاند.
پارک جنگلی “آبیدر”
این پارک در ضلع غربی شهر سنندج در دامنه کوه آبیدر قرار دارد. آبیدر در فرهنگ منطقه جایگاه ویژه ای دارد و به دلیل پرآب بودن چشمهسارها، قناتها و وجود باغهای متعدد مانند امانیه، امیریه و… چنین نام گذاری شده است.
از زمانی که شهر سنندج شکل گرفت، آب چشمههای “آبیدر” به وسیله تنبوشههای سفالی به شهر منتقل شد. هنوز هم قنات عمارت خسروآباد، آصف، وکیل، مشیر و تعدادی از بناها، به نوعی از این کوه سرچشمه میگیرند.
در سالهای اخیر در این کوه پارکی احداث و سکوبندی و جادهسازی در آن انجام شده است. نقش برجستهای هم در آن ساخته شده که بسیار قابل تامل است. این منطقه از مکانهای زیبای شهر سنندج است.
منطقه “اورامان”
یکی از مناطق زیبای استان کردستان، منطقه “اورامان” است که در شرق مریوان قرار دارد .این منطقه کوهستانهای زیبا با پوشش جنگلی دارد. رودخانه بزرگ سیروان از این منطقه و دره اورامان عبور میکند و به رودخانه دیاله در عراق میپیوندد.
یادآوری این موضوع ضروری است که جنگلها و مناطق بسیاری چون جنگلهای بانه، مریوان و همچنین «دره شاهان» که درکنار قلعه «قمچای» واقع شده است، از مراکز مهم طبیعی استان به شمار میآیند.
دریاچه “زریوار”
این دریاچه که در سه کیلومتری شمال باختری مریوان و در ارتفاع 1285 متری از سطح دریا قرار دارد، از زیباترین میراثهای طبیعی استان کردستان به شمار میآید. آب این دریاچه از چشمههای جوشان و رودخانههای چندی که به آن میریزد، تأمین میشود. حجم آب دریاچه از 5/22 میلیون متر مکعب تا 5/47 میلیون مترمکعب در طول سال متغیر است. طول این دریاچه 6کیلومتر و عرض آن 1700 تا 3000 متر است. مساحت آن حدود 720 هکتار است.
وجه تسمیه “زریوار” و زریبار که هر دو در منطقه متداول است، به واژه «زری» که در زبان کردی به معنی دریاچه است، باز میگردد. پسوند «دار» و «بار» پسوند تشبیهی و زریبار یا زریوار به معنی دریاچهوار است.
درباره این دریاچه افسانههای متعددی وجود دارد که مشهورترین آن ها وجود شهری مدفون در زیر آبهای دریاچه است.
آبشار “بل”
در یکی از روستاهای منطقه اورامان و در مرز استان کرمانشاهان، روستایی به نام «بل» واقع است. در کنار این روستا، در جادهای که به “کوسه هجیج” منتهی میشود، آبشاری زیبا وجود دارد که به عقیده کارشناسان آب عالی برای شرب دارد. این آب با فشار زیاد و در حجم بسیار از شکاف کوهی بیرون میریزد و عظمت و شکوه طبیعت را جلوهگر میسازد. این آب در مسیر خود به رودخانه سیروان میریزد.
سراب “وینسار”
یکی از چشمههای قدیمی شهرستان قروه، چشمه سراب است که با آب بسیار گوارا و عالی در داخل روستای «وینسار» از دل زمین بیرون میآید. در حقیقت روستای وینسار اطراف این چشمه شکل گرفته است. این چشمه سالهای سال است که تأمین کننده آب روستا، هم برای شرب و هم کشاورزی است.
اطراف چشمه اصلی سنگ چین شده و قدمت سنگچین آن حدود دو تا سه قرن برآورد شده است.
تا حدود سی سال پیش مردم روستا در ماه خرداد مراسم شکرگزاری و قربانی برای «سراب»، برگزار میکردند. در این مراسم ضمن قربانی کردن گوسفندان، به جشن و شادمانی میپرداختند و احترام ویژهای برای این چشمه قایل بودند.
همچنین ببینید:
منبع:بیتوته
مکانهای تفریحی استان کردستان
مکانهای دیدنی ایران,مکانهای زیبای ایران,مکانهای تفریحی ایران,مکانهای گردشگری ایران,مکان های تفریحی ایران,مراکز تفریحی ایران,تور استانبول,گردشگری استانبول